Zarządzanie siecią KNX/EIB

Instalacja KNX/EIB może być traktowana jak zbiór rozproszonych zasobów, którymi można zarządzać przez sieć. W chwili obecnej każde urządzenie KNX/EIB ma zaimplementowany serwer, który pozwala na kontrolę zasobów lokalnych (łącznie z realizacją usług dla zewnętrznych CPU), oraz z zasobami pamięci wykorzystywanej poprzez zewnętrzny, szeregowy interfejs PEI. Duża liczba APCI czyni te usługi dostępnymi dla odległych klientów. Poprzez wprowadzenie rozproszonych obiektów KNX/EIB, zasoby sieciowe rzeczywiście stały się zorientowane obiektowo.

Urządzenia zarządzające podłączane są do sieci przeważnie w celu przeprowadzania (początkowej) konfiguracji i kontroli. KNX/EIBA implementuje komplet niezależnych od producentów, standardowych, komputerowych narzędzi konfiguracyjnych, które mogą zarządzać ładowalnymi apletami.

Urządzenia sieciowe umożliwiają interaktywną samokonfigurację (łatwą instalację) (pod)systemów. Do zarządzania zasobami sieciowymi system KNX/EIB wykorzystuje kombinację połączeń typu broadcast i point-to-point.

System operacyjny KNX/EIB ma wbudowane bardzo silne mechanizmy zarządzania zasobami sieci. Z każdego miejsca w sieci możemy zarządzać dowolnym urządzeniem.. Oznacza to, że poprzez sieć, a więc zdalnie, dostępne są pamięci EEPROM i RAM (możliwy odczyt i zapis).W ten sposób staje się możliwe zmienianie parametrów, zmiana adresów fizycznych i grupowych lub nawet całkowita wymiana kodu apletu binarnego w mikroprocesorze. Każde urządzenie KNX/EIB może być rozpatrywane jako serwer zarządzający. Usługi mu przypisane mogą być stosowane przez każdego innego partnera komunikacyjnego z odpowiednimi możliwościami zarządzania na poziomie klienta w dowolnym punkcie sieci. W szczególności takim klientem może być PC z odpowiednim oprogramowaniem typu klient (ETS) podłączony do sieci przez łącze szeregowe.

W komunikacji typu broadcast (korzystającej z unikalnego numeru seryjnego dla danego urządzenia), każdemu urządzeniu w instalacji przydzielony jest unikalny adres fizyczny (physical Adress), który jest następnie wykorzystywany do dalszej bezpośredniej komunikacji.

mgr inż. Wojciech Wiśniewski
Politechnika Łódzka